Hoe overleven zeeponzen zonder organen?

Sponzen hebben geen nerveuze, spijsverterings- of bloedsomloopsystemen. Vertrouw in plaats daarvan op het handhaven van een constante waterstroom door hun lichaam om voedsel en zuurstof te verkrijgen en om afval te verwijderen.

Sponzen zijn dieren die behoren tot de phylum porifera, wat "porierlager" betekent. De naam past hen, omdat hun rigide lichamen bedekt zijn met kleine gaten. Sponzen zijn unieke leden van het dierenrijk. Ze bezitten verschillende eigenschappen die hen onderscheiden van andere aquatische dieren in het wild.

Sponzen hebben geen zenuwstelsel of organen zoals dieren. Dit betekent dat ze geen ogen, oren of het vermogen hebben om fysiek iets te voelen. Ze hebben echter gespecialiseerde cellen die verschillende functies in hun lichaam uitvoeren. Hoewel volwassen sponzen niet mobiel zijn, kunnen ze reageren op bepaalde fysieke stimuli ondanks het ontbreken van conventionele organen en sensorische systemen. Sponzen hebben geen zenuwen of hersenen, dus missen ze enig vermogen om cognitief hun beweging te beheersen. Hun eenvoudige anatomie is vergelijkbaar met die van de vroegste leden van het dierenrijk.

Omdat sponzen geen echte sensorische organen hebben, kunnen ze niet jagen op prooi. Gelukkig hoeven ze niet te verhuizen om voedsel te vinden. Deze dieren groeien op harde oppervlakken langs de grond onder oceanen, meren en waterlichamen. De poriën die hun lichamen bedekken, zijn gevuld met gespecialiseerde cellen die choanocyten worden genoemd. Deze cellen zijn uitgerust met kleine tentakels genaamd flagellae die heen en weer kloppen om water in het lichaam van de spons te trekken. De spons filtert kleine organismen, zoals bacteriën en plankton, uit het water en verbruikt ze door een proces van fagocytose, volgens het web van Animal Diversity. Sponzen missen bloed of een bloedsomloop, dus elke cel verteert en verwerkt voedsel individueel.

Sponzen kunnen niet alles verteren wat ze in het water vinden, zodat ze deze oneetbare deeltjes verdrijven of "overgeven". Sommige onderzoekers vergelijken het proces met niezen, omdat het water en het oneetbare materie door een snelle lichamelijke samentrekking door de spons worden verdreven. Hoewel wetenschappers het mechanisme niet volledig begrijpen waarmee sponzen een lichamelijke samentrekking kunnen coördineren, hebben ze ontdekt dat fluctuerende calciumspiegels in het hele lichaam worden geassocieerd met de reflex, volgens de Society for Integrative and Comparative Biology. Een snelle opeenvolging van spikes en druppels in calciumniveau treden op tijdens de niezenreflex bij sommige sponsoorten.

Sponzen zijn hermafrodieten, dus ze worden niet beperkt door geslacht. Elk organisme kan werken als een man of vrouwelijk en kan van rol veranderen bij de volgende reproductieve cyclus. Sponzen kunnen zich seksueel reproduceren met andere individuen of aseksueel voortplanten. Elk bevrucht ei ontwikkelt zich tot een vrij zwevende cellen van cellen die een blastula worden genoemd. De babyspons zweeft weken of maanden vrij in het water voordat hij zich vestigt en zich ontwikkelt tot een spons voor volwassenen. Larvale sponzen missen organen en sensorische systemen, net als volwassenen, maar ze zijn aanzienlijk mobieler en kunnen grote afstanden afleggen op waterstromen voordat ze zich vestigen.

Ze hechten zich allemaal aan vaste materie om te groeien en te gedijen. Ze zijn bedekt met Ostia, dat zijn poriën die in hun lichaam zijn. Deze poriën spelen een cruciale rol in hun overleving door de ingang van voedsel en water in hun systemen toe te staan.

Uitgegeven door Santos Wang van Ningbo Master Clean Comodities Co., Ltd.   

https://www.masterscourer.com   

santos@mastescourer.com   

86-18958238181